Bij mij beginnen de voorbereidingen voor Nieuw-Zeeland wanneer ik in het voorjaar van 2023 met een vriendin op een terrasje zit, de zon door de wolken breken en ik tot het inzicht kom dat ik toch echt mijn baan ga opzeggen om weer naar de andere kant van de wereld te vertrekken. Op dat moment gaat er een knop in mijn hoofd om, begint het enthousiasme en kan ik niet meer stoppen met nadenken over alles wat ik moet gaan regelen. Diezelfde avond komen mijn ouders terug van hun vakantie. Terwijl ik naar hun vakantieverhalen luister, is er een stemmetje in mijn hoofd aan het schreeuwen ‘Vertel het ze, vertel het ze nu!’.
Voordat je alle details van de reis gaat regelen, is het belangrijk om eerst een outline te hebben. Deze outline geeft je namelijk houvast in hoe je de reis gaat indelen en wat je moet regelen. Het is daarvoor vooral van belang dat je beslist hoe lang je weg gaat, naar welk land of welke landen je gaat, welke visums je hiervoor nodig hebt, hoe duur deze landen zijn, wat een vliegticket heen en terug ongeveer kost, of je onbetaald verlof kunt nemen of dat je je baan opzegt. Dit zijn allerlei facetten die invloed op elkaar uitoefenen. Door alles goed in kaart te brengen, kun je een outline maken van wat je wilt doen, waar je dat wilt doen en voor hoe lang je dat wilt doen.
Gelukkig zijn mijn ouders voorbereid op wat ik ze vertel. Zij kennen mij door en door en weten uiteraard dat de wens om weer te gaan reizen leeft. Dat ik de knoop heb doorgehakt is daarom geen verrassing. Toch is het wel even slikken als je kind vertelt voor onbepaalde tijd naar de andere kant van de wereld te willen, dat is niet gek. In de dagen en weken erna hebben we er regelmatig gesprekken over. Tijdens deze weken denk ik ook na over wanneer ik wil vertrekken. Dat wordt januari 2024. Na de feestdagen, en vijf jaar nadat ik naar Australië was vertrokken. Een praktische en symbolische datum.
De volgende stap is om vrienden, familie en mijn werk hierover te informeren. Ik heb de keuze om te gaan reizen in het weekend gemaakt. Maandagochtend terwijl ik naar mijn werk rijd, besluit ik dat het goed is om mijn directe collega’s tijdens het teamoverleg te informeren. ‘Als ik het hen vertel, dan is de keuze echt definitief.’ Is mijn idee hierbij. Zo gedacht, zo gedaan. Mijn collega’s reageren geschrokken, maar heel fijn. Ze gunnen het mij van harte, maar gaan me wel missen. Een betere reactie is niet mogelijk.
De volgende stap is het aanvragen van een Working Holiday Visum. Deze wil ik geregeld hebben voordat ik mijn baan opzeg. Mocht er iets mis gaan, is het lullig als ik werkloos raak. Gelukkig is het proces van het aanvragen van zo’n visum heel makkelijk, en snel geregeld. Het enige wat zorgt voor vertraging, is dat mijn paspoort in maart 2025 verloopt. Dat lijkt ver weg, maar een paspoort moet minimaal nog 6 maanden geldig zijn zodra je terugkomt. Als ik in januari 2024 vertrek en een jaar wegblijf, dan is dat niet het geval. Daarom moet ik eerst mijn paspoort vernieuwen voordat ik het visum kan aanvragen. De vrouw bij het gemeentehuis vindt het een lastig concept als ik haar dit uitleg. Enfin, twee weken later heb ik een nieuw paspoort en een visum voor Nieuw-Zeeland.
Niet veel later is het tijd voor mijn jaargesprek op het werk. Dit is het moment dat ik ook mijn leidinggevende over mijn keuze ga informeren en definitief mijn baan opzeg. Ik heb met haar eerder al een gesprek gehad over eventueel onbetaald verlof, maar dat voelt voor mij persoonlijk meer als een verkapte vakantie. Ik heb juist het avontuur nodig van het opzeggen van een baan, dat echt alles mogelijk is. Als ik haar dit vertel, begrijpt ze me vrijwel direct.
Ik zeg mijn baan zeven maanden van te voren op. Meer dan tweemaal de opzegtermijn. Hierdoor is het voor mijn werk mogelijk om ruim op tijd te beginnen met het zoeken naar een nieuwe collega, en kan ik zo goed mogelijk de tijd nemen om mijn taken af te ronden en de boel zo goed mogelijk achterlaten.
Mijn vrienden en andere familieleden reageren ook heel begripvol wanneer ik hen vertel over dat ik weer op reis ga. Iedereen wist het, het backpacken was voor mij na Australië gewoon nog niet klaar. Mijn grootouders vinden het idee van onbepaalde tijd wat lastiger. Dat is ook logisch, Nieuw-Zeeland is niet om de hoek en tijd is een kwetsbaar concept. In de laatste maanden voordat ik vertrek ga ik daarom elke week bij ze eten, om zo veel mogelijk tijd met ze door te brengen. Daarnaast schrijf ik een boek voor ze, een project waardoor ik in die beperkte tijd zo close mogelijk met ze ben en hen beter dan ooit leer kennen. Ik denk niet dat ik dit op deze manier had gedaan als ik niet was gaan reizen, waardoor juist deze reis voor mijn vertrek al zo veel brengt.
Ongeveer een halfjaar van te voren koop ik mijn vliegticket, een enkeltje. Sinds ik de keuze heb gemaakt voor het gaan reizen, houd ik de prijzen in de gaten voor een vliegticket. Daarnaast zoek ik uit op welke stad in Nieuw-Zeeland ik zo goedkoop mogelijk kan vliegen. Dit is Auckland. Na een paar maanden kom ik een vliegticket tegen dat ik wil. De maatschappij is KLM, er is één overstap op Kuala Lumpur van vijf uur (niet te lang en niet te kort) en ik doe er 27 uur over. De prijs is vrij duur, maar relatief betaalbaar met wat ik eerder heb gezien. Ik vertel mijn moeder enthousiast over het ticket dat ik nu op het oog heb, om haar 10 minuten later in te lichten dat ik het heb geboekt. 16 januari 2024, dat wordt de datum waarop ik vertrek.
Naast het maken van een outline voor je reis zijn er ook een aantal praktische dingen waaraan je moet of kunt denken:
Het voordeel voor mij deze trip is dat ik alle grote spullen zoals een backpack, daypack en wandelschoenen al heb. Daardoor hoef ik mij daar niet druk om te maken. Van mijn backpacktrip naar Australië herinner ik mij dat ik dit wel heel leuk had gevonden, omdat je daarmee ook toeleeft naar je vertrek. Het voordeel deze keer is dat ik er geen geld aan hoef te besteden en ik mij beter kan focussen op het sparen van geld en tijd doorbrengen met familie en vrienden.
De maanden vliegen om, en voor ik het weet was het eind december en neem ik afscheid van mensen en mijn werk. De eerste twee weken van januari ben ik nog vrij in Nederland, zie ik veel van mijn vrienden en familie voor de laatste keer en pak ik mijn tas in. De tip die ik hierboven geef over niet te veel pakken is er een waar ik zelf wat meer moeite mee heb, dus zo vertrek ik op 16 januari met een ietwat zware backpack naar Schiphol, naar de start van de reis waar ik zo naartoe heb geleefd. Daarover in de volgende blog meer.